Bugün Sancaktepe karşısında,
Ahı gitmiş, vahı kalmış bir takım vardı.
Ne mücadele eden var, nede formanın hakkını veren.
Bu futbol ile zaten kazanamazdınız.
….ve maç bitti.
Bize yine hüsran bize yine kara günler,
Hani Nilüfer’in bir şarkısı var ya,
“Esmer günler”
Demek yine bana hüsran
Bana yine hasret var
Yine bana esmer günler düştü eyvah
Yine bana hüsran bana yine hasret var
Yine bana sensiz günler düştü
eyvah…
İnanılır gibi değil,
İstanbul dışından, çoğu insanın yerini bile bilmediği bir semt takımı,
Gelsin her iki maçta da seni yensin.
Oldu mu şimdi?
Yazık değimli bu şehrin insanlarına,
Yazık değil mi bu kulübün yöneticilerine,
Yazık değil mi elini değil, gövdesini taşın altına koyan,
İşini gücünü bırakıp,
Bu soğuk kış gününde,
Üçüncü sınıf bir sahada,
Maç izlemeye gelen Yüksel Yıldırım’a.
……evet beyler,
Artık kendinize gelmenin zamanı gelmedi mi?
Söyleyin, neyiniz eksik?
Alacaklarınız gününde yatıyor,
Maaşlarınız gününde yatıyor,
Birinci sınıf otellerde kamp yapıyor,
En yakın deplasmana bile Uçakla gidiyorsunuz.
Yediğiniz yanınızda, yemediğiniz arkanızda…
Söyleyin sizin sahip olduğunuz imkânlar,
Bırakın oynadığınız ligi,
Kaç tane süper lig takımında var?
Bizler bu lige alışık değiliz beyler,
Bizler bu ligin figüranı hiç değiliz
Unutmayın, bizler bu lige alışmayacağız.
Üzerinize giydiğiniz formanın hakkını verin,
O formanın üzerindeki armanın hakkını verin artık.
Formanız terlesin beyler formanız…
Tekmeye kafanızı sokun, “korkmayın fiziki şartlardan”
Mücadele etmeden maç kazanılmıyor.
……dahası yaptığınız için, aldığınız ücretin hakkını verin…
Vesselam…
